• แชร์บทความ
• ทวีต
• ส่งไลน์

10 กรกฎาคม 2567

รู้จักกับแรงงานที่รับงานไปทำที่บ้าน

พ.ร.บ. คุ้มครองผู้รับงานไปทำที่บ้าน พ.ศ. 2553

อะไรคือ งานที่รับไปทำที่บ้าน ?

●  งานในกิจการอุตสาหกรรม / งานอื่นในกฎกระทรวง
●  ผู้จ้างงานมอบให้ไปทำที่บ้าน
●  เพื่อเอาไป ผลิต / ประกอบ
●  นอกสถานประกอบกิจการของผู้จ้างงาน

งานที่ ห้าม ! รับไปทำที่บ้าน

●  งานที่เกี่ยวกับความร้อน เช่น งานที่มีค่าเฉลี่ยอุณหภูมิเวตบัลบ์โกลบ เกิน 34 องศาเซลเซียส ตลอด 2 ชั่วโมงทำงานติดต่อกัน
●  งานเกี่ยวกับเลื่อยสายพาน
●  งานที่ก่อให้เกิดเสียงดัง ที่ผู้รับงานต้องสัมผัสระดับเสียงเฉลี่ยเกิน 85 เดซิเบล ตลอด 8 ชั่วโมงทำงานติดต่อกัน

ลักษณะของงานที่รับไปทำที่บ้าน

●  เป็นงานที่ไม่ใช้เทคโนโลยีซับซ้อนในการผลิต
●  มีการตัดขั้นตอนบางขั้นตอน หรือชิ้นส่วนของงานบางชิ้น ไปทำการผลิตหรือผลิตทั้งหมด
●  เป็นงานที่สามารถเรียนรู้ได้ง่าย
●  เป็นงานที่ใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น (ใช้แรงงานคนทำการผลิตมากกว่าใช้เครื่องจักร)

ประเภทของงานที่รับไปทำที่บ้าน

งานที่ผลิต/ประกอบ ขึ้นเพื่อใช้ภายในประเทศ เพื่อการส่งออก เช่น กระเป๋า รองเท้า เข็มขัด วิกผม ตัดเย็บเสื้อผ้าสำเร็จรูป ดอกไม้ประดิษฐ์ เป็นต้น

ค่าตอบแทนของงานที่รับไปทำที่บ้าน

● กรณีงานที่รับไปทำที่บ้านมี ลักษณะและคุณภาพอย่างเดียวกัน และปริมาณเท่ากัน
● ผู้จ้างงานต้องกำหนดค่าตอบแทนไม่น้อยกว่าอัตราค่าจ้างตามกฎหมายว่าด้วยการคุ้มครองแรงงาน (ต้องไม่เป็นการเลือกปฏิบัติ)

ตัวอย่างการคำนวณค่าตอบแทน

●  สถานประกอบกิจการตัดเย็บเสื้อยืด
●  มีการจ้างงานลูกจ้างรายวัน วันละ 350 บาท (อัตราค่าจ้างขั้นต่ำ 331 บาท
●  ชิ้นงานเฉลี่ยที่ลูกจ้างทำได้ ภายใน 8 ชั่วโมง คือ 10 ชิ้น